Ceramika - jak to się wszystko zaczęło

Ceramika - jak to się wszystko zaczęło

Dziś kilka słów o ceramice. W końcu z tego właśnie materiału zrobiona jest zdecydowana większość naszych gałek do mebli, uchwytów meblowych i haczyków.

Rozwój ceramiki artystycznej i jej zdobnictwa zależy od zapotrzebowania, rozwoju techniki, dominującej mody oraz estetyki. Wyroby z ceramiki znane były już od paleolitu. Kształt i dekoracja naczyń używanych w brzędach pogrzebowych oraz w gospodarstwach domowych jest dla archeologów jednym z kryteriów wyróżniania kultur przedhistorycznych.

We Włoszech w XVI w. podjęto pierwsze próby wyrobu porcelany w europie. W 1709 roku właściwy skład masy porcelanowej ustalił w Saksonii J.F. Böttger . W Miśni w 1710 roku powstała pierwsza europejska manufaktura twardej porcelany, która do około 1760 kształtowała styl w ceramice artystycznej. W XIX. ulepszone zostały procesy technologiczne i wprowadzono seryjną produkcję. Przyczyniło się to do obniżenia poziomu artystycznego.  W XX w. nastąpił rozwój wzornictwa przemysłowego, ceramiką artystyczną zajmowali się bardzo wybitni artyści.

Do produkcji materiałów ceramicznych używa się:

• gliny,
• kwarcu,
• skalenia
• kaolinitu,
• tlenków aluminium, tytanu, cyrkonu i innych pierwiastków,
• węglików,
• borków,
• azotków,
• siarczków.

Klasyczny proces produkcji wyrobów ceramicznych polega na dokładnym wymieszaniu odpowiednich surowców, formowaniu, wysuszeniu i wypaleniu (jednokrotnym lub wielokrotnym). Proces wypalania odbywa się w piecach: tunelowych, komorowych oraz w piecach grafitowych i innych, często o kontrolowanej atmosferze wypalania. Temperatura wypalania mieści się w zakresie od 900 °C (ceramika budowlana) do 2000 °C. W wysokich temperaturach zachodzi zjawisko spiekania, w wyniku którego otrzymuje się czerep o pożądanej gęstości, znacznie mniejszej od gęstości surowca, ze względu na usunięcie wody podczas obróbki termicznej. Niektóre wyroby ceramiczne po wypaleniu pokrywa się szkliwem.